Αδερφοί,

Σήμερα ένας υποψόφιος μου είπε ότι το προϊόν που πουλώ είναι πολύ ακριβό και ότι εκτιμά πως ο κόσμος δεν θα το αγοράζει γι' αυτό το λόγο, σε αντίθεση με αυτό της Τάδε Εταιρείας που κοστίζει ένα κλάσμα του δικού μου.

Του είπα, αρχικά, ότι δεν έχει σχέση το ένα προϊόν με το άλλο. Το Τάδε προϊόν δεν ενδιαφέρει όλους ούτε και αγοράζεται από όλους. Το δικό μου ΟΛΟΙ το θέλουν, πλούσιοι, πλουσιότεροι, φτωχοί, φτωχότεροι. Για το δικό μου, σε όποια οικονομική σκατάσταση κι αν βρίσκονται, δεν διστάζουν να συνάψουν ειδικό δάνειο στις τράπεζες για να μπορέσουν να το απολαύσουν (όχι το συγκεκριμένο που πουλώ εγώ, εννοώ την ιδέα, τον τύπο του προϊόντος!).

Έπειτα (δώκε βάσην), τον ρώτησα ποιο είναι το φθηνότερο αυτοκίνητο που μπορεί να αγοράσει κάποιος στην Κύπρο. Δεν του ερχόταν συγκεκριμένη μάρκα στο μυαλό, αλλά μου λέει, "Ένα μεταχειρισμένο γιαπωνέζικο".

"Οκκέι", του λέω, "κοίταξε έξω στο δρόμο. Πόσα μεταχειρισμένα γιαπωνέζικα βλέπεις και πόσα λαμπερά BMW και Μερσεντέδες;". Όντως, έξω στο δρόμο διαδεχόταν το ένα BMW το άλλο, όλα τελευταία μοντέλα κιόλας.

So much for people not buying expensive things.

"Προφανώς," κατέληξα, "ο κόσμος, για κάποια πράγματα που του βελτιώνουν ή νιώθει ότι του βελτιώνουν την ποιότητα ζωής, διαθέτει για την απόκτησή τους περισσότερα χρήματα και δεν αγοράζει απλώς το πιο φθηνό που υπάρχει."

Συμφώνησε (αυτό έχει σημασία) και πήραμε ο καθένας το δρόμο του (αυτό το αγνοούμε).

Τον πόντο τον πήρα, όμως.